به گزارش «شهر بیست»، استاد رضا بابایی نویسنده نواندیش، پژوهشگر زبان فارسی و استاد حوزه و دانشگاه پس از تحمل یک دوره مبارزه با بیماری سرطان در سحرگاه دوشنبه ۱۸ فروردین درگذشت.

رضا بابایی، متولد اول خرداد ۱۳۴۳ در قزوین، دوره راهنمایی را در مدرسه محمد قزوینی تحصیل کرد و دیپلم پایان متوسطه را در رشته تجربی از دبیرستان پاسداران ( شهید میهن دوست) گرفت. سپس برای تحصیل علوم دینی وارد حوزه شد و هم زمان گاهی به جبهه جنگ می رفت. از سال ۱۳۷۰ در دانشگاه تدریس کرده است. مواد درسی او در دانشگاه عبارت بودند از: منطق، فلسفه، متون عرفانی، ادبیات فارسی و عرب.

از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۷ سردبیری مجله صحیفه مبین، و از سال ۱۳۸۳تا۱۳۸۹  مسئولیت انجمن قلم حوزه را بر عهده داشت و اکنون بیشتر به کار پژوهش، نگارش و ویرایش اشتغال دارد. برگزاری بیش از سی دوره کلاس نویسندگی در قم و تهران و شهرهای دیگر ایران، بخشی از کارنامه علمی اوست. حدود سی کتاب و بیش از پنجاه مقاله در زمینه های فرهنگی، ادبی و تاریخی و چند صد یادداشت در فضای مجازی و مطبوعات، به قلم وی در زمینه های دین شناسی فرهنگی، تاریخ معاصر، سیاسی و ادبی منتشر شده است.

رضا بابایی در قم سکونت داشت و بیشتر در حوزه فرهنگ و دین شناسی قلم می زد. او را از روشنفکران دینی و نویسندگان معاصر می‌شناختند و می‌گفت: «دوست دارم صدای مردم باشم و با آنان درباره بایسته‌های فرهنگی و اجتماعی گفت‌وگو کنم.»

بابایی در سیاست طرفدار آزادی اندیشه و دموکراسی بود و در حوزه فرهنگ، هوادار گفت‌وگو و تفکر انتقادی.

رضا بابایی سوم بهمن ماه سال گذشته در آیین نکوداشت خود در سخنانی گفت: «صدای مردم بودن بالاترین امتیاز و مرتبه است. تنها آرزوی من این بود که صدای مردم را به گوش تعدادی کر و لال برسانم اما نتوانستم.»

استاد بابایی بیش از ۲۷ اثر ارزشمند تألیف کرد که از جمله آنان می‌توان به «مولوی و قرآن»، «درآمدی بر دین شناسی حافظ»، «دیانت و عقلانیت»، «آیین قلم»، «امام خمینی از ولادت تا ولایت»، «این پنج تن»، «بهتر بنویسیم»، «پیشوای صالحان»، «ندبه‌های دلتنگی»، «پیشوای مؤمنان»، «پیوند جان و جانان»، «حکایت خوبان»، «داستان‌هایی از زندگانی علی(ع)»، «رستاخیز خون و خرد»، «سفرنامه وصال»، «زندگی و بندگی بر پایه آموزه‌های قرآن و حدیث»، «لحظه دیدار نزدیک است» و «نوبت عاشقی» اشاره کرد.