شهر بیست/ سرویس فرهنگ و هنر _ وجیهه غلامحسین‌زاده: «ارزش‌آفرینی به واسطه هنر مهم‌ترین هدف خانواده عقیق است»، این جمله مهدی شریفی مدیر خانواده عقیق است. خانواده‌ای که از گروهی هنرمند طلبه و غیرطلبه تشکیل شده و از شروع خانواده‌شدن‌شان هفت سال می‌گذرد.

اسم خودشان را خانواده گذاشته‌اند تا مثل همه خانواده‌ها برای هم خوب بخواهند و عامل پیشرفت هم باشند، خودشان می‌گویند عقیق یک محیط کار صرف نیست. می‌گویند همه اعضای این خانواده مثل همه خانواده‌های معمول برای موفقیت همدیگر تلاش می‌کنند و به همدیگر یاد می‌دهند.

این خانواده هنری البته مثل همه خانواده‌های معمول دیگر عضو جدید هم به بدنه‌اش اضافه می‌کند، به جز هسته اولیه خانواده که هفت سال پیش کنار هم جمع شدند و تصمیم گرفتند در کنار هم برای اعتلای جایگاه هنر انقلاب تلاش کنند، در همه این سال‌ها جوانان هنرمندی از راه‌های مختلف جذب این خانه و خانواده شده‌اند که مدرسه عقیق یکی از این‌هاست.

«مدرسه عقیق تلاشی است از سوی خانواده عقیق که در جریان آن افرادی که در یک شاخه از هنر سررشته دارند اما تا به حال زمینه کار و فعالیت برای آنها فراهم نشده می‌توانند علاوه بر دریافت مهارت‌های بیشتر با نظارت و رهبری یک مربی، اثر هنری خلق کنند و در مراحل بعدی از هنر خود درآمد کسب کنند»، این را شریفی مدیر خانواده عقیق گفته و ادامه می‌دهد: «مدرسه عقیق آموزش از صفر نیست و همه کسانی که در مدرسه عقیق جذب می‌شوند در فضای هنری زیست کرده‌اند و مهارت اولیه را دارند اما ما تلاش می‌کنیم با آموزش حین تولید، این مهارت را افزایش دهیم و این جوانان را به سمت ارتزاق از هنرشان هدایت کنیم.»

آن‌طور که شریفی می‌گوید: «داستان‌نویسی، فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی سه رشته‌ای است که مدرسه عقیق تا به امروز در آن هنرجویانی را تربیت کرده است. مراسم اختتامیه دومین دوره مدرسه عقیق هم اخیراً با اکران سه فیلم هنرجویان کارگردانی برگزار شد و گوشه‌ای از نتایج تلاش گروهی هنرجویان مدرسه رونمایی شد.»

به گفته مدیر خانواده عقیق، «اولین دوره مدرسه عقیق در سال ۹۷ و در همین سه رشته برگزار شد که اکثر هنرجویان آن دوره از اعضای اصلی خانواده عقیق شده‌اند و بخش بسیار مهمی از تولیدات خانواده عقیق را امروز همان هنرجویان دوره اول برعهده دارند. دوره دوم مدرسه نیز در سال ۹۹ آغاز شد و امروز هنرجویان توانسته‌اند هر یک اثر هنری را به عنوان پروژه کلاسی خود در مدرسه عقیق با موفقیت به پایان برسانند.»

و همه این اتفاقات در راستای یک چالش بزرگ اتفاق افتاده است و آن تربیت نیروی انسانی است، چالشی که خیلی از نهادها و مؤسسات عریض و طویل در تأمین آن با مشکل مواجه شده‌اند و حالا عده‌ای جوان توانسته‌اند راهی برای آن پیدا کنند تا دغدغه‌شان در هنر انقلاب را این‌گونه پاسخ بگویند، دغدغه‌ای که حالا بیشتر از ۱۵ سال است که از تولدش می‌گذرد.

به گفته شریفی همین دغدغه بود که آنها را ترغیب کرد که باید کاری بکنند: «حدود ۱۵ سال پیش که تازه اینترنت پر سرعت آمده بود با دوستان‌مان که همه طلبه بودیم، ۲۵۰ فیلم برتر imdb را دانلود کردیم و در شصت روز تماشا کردیم، تماشای این فیلم ها برای ما یک دغدغه بزرگ بوجود آورد که چرا ما نتوانیم، اگر ما مسلمان هستیم و کتابی به نام قرآن داریم چرا باید بعضی از عمیق‌ترین مفاهیم اخلاقی و ارزشی از آن طرف مرزهای اسلام به تصویر کشیده شود و چرا ما به عنوان یک هنرمند مسلمان انقلابی باید در این زمینه عقب بمانیم؟»

آن طور که مدیر خانواده عقیق، می‌گوید: «همین دغدغه زمینه‌ساز شکل گیری خانواده عقیق شد و حالا که هفت سال از تولد آن می‌گذرد، روز به روز این خانواده بزرگ‌تر می‌شود و افراد بیشتری با دغدغه مشترکِ خلق ارزش به واسطه هنر دور هم جمع می‌شوند و با ابزار هنر سعی در انتقال مفاهیم اخلاقی و ارزشمند دارند.»

فیلم‌های کوتاه «سُهِش»، «دیور» و «پیچک» به عنوان سه پروژه پایان دوره هنرجویان کارگردانی مدرسه عقیق از جمله همین تلاش‌ها در تولید اثر هنری ارزشمند است که پس از یک دوره مهارت‌افزایی در مدرسه عقیق توسط هنرجویان و با هدایت اسماعیل عظیمی که خودش سابقه ساخت چندین فیلم کوتاه را در کارنامه دارد، به سرانجام رسید.

به گفته عظیمی که کار هدایت و مربیگری رشته کارگردانی در مدرسه عقیق را برعهده داشته است هنرجویان این دوره باید تمام اصول فیلم‌سازی از جمله فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی و تهیه‌کنندگی را تجربه می‌کردند تا بتوانند مهارت پیدا کنند، حتی اگر این کار به قیمت خراب‌شدن فیلم باشد.

این طلبه کارگردان با اشاره به فیلم‌های تولید شده در دومین دوره مدرسه عقیق، تأکید می‌کند: «در این دوره سه هنرجوی کارگردانی سه فیلم کوتاه ساختند که به جز یک نفر که پیش از این یک تجربه فیلم‌سازی در انجمن سینمای جوان داشت، دو نفر دیگر هر دو فیلم اولی بودند.»

عظیمی به وجود تنوع در بین شرکت‌کنندگان این دوره از مدرسه عقیق هم اشاره می‌کند و می‌گوید: در بین سه هنرجوی کارگردانی مدرسه عقیق، دو آقا و یک خانم حضور داشتند، از نظر سنی و تجربه نیز در بین هنرجویان تنوع وجود داشت به طوری که هم نوجوان بدون تجربه فیلم‌سازی در آنها حضور داشت و هم احمد شریفی فرد که بازیگر مطرح تئاتر قم است که در نهایت هر سه نفر توانستند در یک دوره چند ماهه با زیست در فضای هنری، فیلم‌سازی کردند.

فاطمه سادات جوادی یکی از همین هنرجویان است که بعد از گذراندن دوره‌های کارگردانی در انجمن سینمای جوان و کسب یک تجربه در کارگردانی فیلم کوتاه برای دومین بار جدی ترین تجربه فیلم‌سازی خودش را در مدرسه عقیق تجربه کرده است.

«دیور» فیلم کوتاهی است که او به عنوان پروژه نهایی کلاس کارگردانی مدرسه عقیق خلق کرده است، فیلمی که اتفاقاً به یک موضوع حساس از نظر اجتماعی پرداخته و در آن روی روابط دختران نوجوان دست گذاشته است.

به گفته جوادی، سوژه فیلم در اتاق بارش فکری و با بچه‌های گروه فیلمنامه مدرسه عقیق شکل گرفت‌، اما یکی از سخت ترین قسمت‌های پیش تولید پروسه انتخاب بازیگر بود. در مورد بازیگر دختر، خانواده‌ها قبول نمی‌کردند دخترشان در چنین نقشی بازی کند و این کار را سخت کرده بود که در نهایت بعد از چند ماه، معصومه قربانی برای بازی در این نقش انتخاب شد. در مورد بازیگر مرد با وجود اینکه قرار بود از بازیگران مطرح دعوت شود، اما خود یکی از بچه‌های مدرسه عقیق، کار را به بهترین شکل درآورد.

همان مدرسه‌ای که معتقد است با همه مدرسه ها فرق داشته. به اعتقاد جوادی، «وقتی اسم مدرسه آورده می‌شود، تصور اولیه چندتا دانش آموز هستند که پشت نیمکت نشستند و در خشک‌ترین حالت ممکن، درس‌شان را می‌خوانند. اما مدرسه عقیق این‌طور نبود، ما چند دوست بودیم که کنار هم جمع شدیم تا از تجربیات یک فیلم‌ساز بهره ببریم. یعنی از روز اول مبنا بر تجربه کردن بود، ضمن ساختن فیلم آموزش دیدیم و توسط استاد دوره یعنی آقای عظیمی راهنمایی شدیم و مربی تجربه و دانشش را زمانی که ما در آستانه اشتباه بودیم، به ما منتقل می‌کرد.»

او اعتقاد دارد: «آنها در مدرسه عقیق حمایت شدند تا آزادانه تجربه کنند و این دقیقاً عین آموزش است آن هم به بهترین شکلش، آموزش‌هایی که تازه در اول راه است و می‌خواهد او را برساند به جایی که برایش در نظر گرفته و توانش در وجود او قرار دارد».