دلال تربیت کردیم نه خبرنگار/ خبر دیگر نسبتی با رسانه ندارد/ رسانهها خامفروشی میکنند
به گزارش «شهر بیست»، محمد خدادی معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، درباره روزنامه نگاری امروز در ایران با روزنامه سازندگی به گفتوگو پرداخته است که بخشهایی از آن در ادامه میآید:
ما هیچ قانونی برای نظارت بر رسانهها قبل از انتشار مطلب نداریم و کسی نمیتواند هیچگونه کنترلی بر محتوی رسانه قبل از انتشار داشته باشد الان در عمل هم این موضوع میسر نیست حتی اگر قانونی باشد که نیست. پس هر گونه اقدامی میتواند صرفا توصیه باشد و رسانه میتواند به توصیه عمل نکند و در برابر قانون بعد از انتشار پاسخگو باشد و با آماده کردن مستندات پاسخگوی نهادهای نظارتی باشد و ریسکپذیر شود و هزینه و فایده کند سپس در تولید و نشر اقدام کند.
در زمینه مهارت تولید محتوا، متاسفانه بیشتر رسانههای ما کارکرد پوششی پیدا کردهاند نه سوژهای – وقتی تولید دیدگاه را میتوان با مصاحبه تلفنی از پشت میز انجام داد چرا باید زحمت حضور در صحنه و قبول مخاطراتش برای تولید یک خبر را بر عهده بگیریم، کدام راحتتر است؟!
فضای جاری رسانهای ما که از نظر کمی خیلی پیشرفت داشته اما از نظر کیفی و کارکردی بسیار ضعیف شده است. متأسفانه مانند اقتصاد، تولیدکننده بسیار محدود داریم؛ دلال تربیت کردیم تا مطالب دیگران را بگیرد و به نام خودش منتشر کند نه نگران باشد نه ناراحت و نه خجالت بکشد و بیشتر متخصص نشر مطلب با هر محتوایی حتی بدون منبع است تا تولیدکننده.
در این شرایط اقتصاد رسانه هم دچار بحران شد به دلیل اینکه بهجای فروش و تکیه بر فروش روزنامه و اطلاعات و … و تاکید بر افزایش مخاطب، دنبال آگهی و یارانه و… رفتیم درحالیکه فلسفه پرداخت درآمد بابت آگهی، داشتن مخاطب است نه بالعکس. بهصورت طبیعی اقتصاد رسانه ضعیف شد نتیجه آن چون مطلب خوب نداریم کسی رسانه را نمیخرد چون درآمد نداریم پول خوب به خبرنگار نمیدهیم چون پول خوب نمیدهیم مطلب خوب تولید نمیکنیم و این شد دور باطل.
در کارکرد تولید محتوا هم یک خبرنگار عملا در چندین رسانه همزمان کار میکند و در این محیط نباید انتظار تولید محتوای متناسب با نیاز جامعه را داشت. الان حتی اگر هم هیچ محدودیتی نباشد، علاقهای هم نیست که کسی زحمت سفر به یک منطقه یا یک موضوع پر خطر را به خودش بدهد.
در موضوع رسانه امروز ما به هیچ دورانی شباهت نداریم؛ باید نگاه دیگری به موضوع رسانه داشته باشیم هم حاکمیت و هم همکاران من در رسانهها.
موضوع مخاطب، امروز دغدغه اصلی رسانهها باید باشد یعنی توجه به تقاضا و بعد عرضه. حال ببینیم الان انتخاب مردم موجب تولید مطلب میشود یا برداشت و انتخاب ما بر نیاز مردم اولویت دارد. مردم از آب لولهکشی میتوانند با هزینه اندک استفاده کنند اما چند صد برابر آن هزینه آب معدنی میدهند چرا پول برای خرید رسانه نمیدهند حتما یک نقصی هست، به نظرم این نقص از رسانه است که متناسب با نیاز مردم محتوا تولید نمیکند چون مردم هزینه همه نیازهای خود از جمله آب و غذا و درمان و استراحت و اوقات فراغت و…. را میدهند حتما پول استفاده از اطلاعات موردنیازشان را هم میدهند. مخلص کلام باید رسانه به درون زندگی مردم برود و در پاسخ به نیاز آنها تولید محتوا کند؛ آن وقت اقتصادش هم رونق میگیرد و سرپا میشود حتی در بدترین شرایط اقتصادی.
مشکل ما این است که میخواهیم نسخه دیروز را برای امروز استفاده کنیم خوب این نمیشود. جای خبر در رسانه کجا است؟ من میگویم خبر دیگر نسبتی با رسانه ندارد و جای خود را در شبکههای اجتماعی پیدا کرده است و دیگر آنکه روابط عمومیها جای رسانهها نشستهاند. نکته دیگر این است که در حال حاضر ما بیشتر دیدگاه افراد را منتشر میکنیم و خام فروش هستیم و اطلاعات خام را به مردم میدهیم. در حالیکه رسانه باید به «بعد از خبر» ورود کند چرایی و چگونگی و ابعاد خبر را باز و تحلیل و… کند. رسانه باید زاویههای پنهان را پیدا کند و از فضای تبلیغی به تبیینی روی آورد و دنبال فرآوردهسازی اطلاعات باشد نه خام فروشی اطلاعات. از فضای پوششی خارج و به فضای سوژهای وارد شود و انتخاب مردم را بر انتخاب خودش و منافع مردم را بر منافع خودش و… ترجیح دهد.
در شیوهنامه جدید گفته شد که روزنامهای تا ۱۰۰ درصد منتشر نشود، نمیتواند یارانه بگیرد. در آییننامه سابق هر روزنامه اگر از ۳۶۵ روز سال ۷۰ روز منتشر میشد، مشمول یارانه میشد. در شیوهنامه جدید ضریب محتوا از اهمیت بالایی قرار دارد و هر روزنامه باید بین ۴۰ تا ۶۰ درصد مطالبش تولیدی باشد در غیر این صورت یارانه به آن تعلق نمیگیرد و سایر جزئیاتی که قبلا اعلام شده و خوشبختانه تشکلهای صنفی نیز آن را تایید کردند.
زمانی که من به عنوان معاون مطبوعاتی انتخاب شدم، ۵ ماه بود که واردات کاغذ نداشتیم و در اوج بحران کاغذ بودیم به دلیل اینکه واردات نبود و تصمیمی هم درمورد قیمت کاغذ گرفته نشده بود. اختلالی که در کاغذ به وجود آمد، بیشتر به دلیل توقف واردات کاغذ بود. در آن زمان قیمت کاغذ آزاد ۱۸ تا ۲۰ هزار تومان بود اما درحال حاضر کمتر از ۸ هزار تومان است. قیمت دولتی کاغذ هم کمتراز ۶ هزار تومان است. اکنون به میزان کافی کاغذ تامین شده و مسیر آن هم کاملا مشخص شده و انشاءالله مشکلی در آینده نخواهیم داشت.
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در پایگاه منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
Friday, 29 November , 2024