به گزارش پایگاه خبری شهر بیست به نقل از ایبنای قم، سعید عاکف در سی و هفتمین نشست چای و داستان در مدرسه اسلامی هنر، سخنانش را با اهمیت ادبیات در فرهنگ هر ملت و کشور آغاز کرد و جایگاه نویسنده را در کشورهای دیگر فراتر از دیگر هنرمندان برشمرد و گفت: بهایی که کشورهای دیگر به فرهنگشان به خصوص ادبیات می‎دهند، بسیار چشمگیر است و جایگاهی که برای نویسندگانشان تعریف می‎کنند، فراتر از جایگاه دیگر هنرمندان است.

این نویسنده از تجربه‎های دوران نوجوانی در حوزه نوشتن و انتشار مطالبش در مجله «سوره» به سردبیری «سید مرتضی آوینی» گفت و افزود: اکنون پس از سال‎ها نوشتن حدود پنجاه عنوان کار تألیفی دارم که «بزم باران» تازه‎ترین آنهاست.

نویسنده «بزم باران» در رابطه با این کتاب توضیح داد و گفت: «بزم باران» زندگی سردار شهید «حاج حبیب لک‎زایی» را روایت می‌کند. به روایت نویسنده حاج حبیب ۷۷ درصد سلامتی‎اش را به خاطر دین با خدای دین معامله کرده است. به واسطه سلامتی روحی‌اش، با آن ۲۳ درصد باقی مانده در طول بیست و پنج سال در مسیر انسانیت، خدمت‎رسانی می‎کرد.

نویسنده «خاک‎های نرم کوشک» نوشته‎هایش را مبتنی بر تجربه‎های میدانی و حضور نویسنده در فضا و و موقعیت رخداد معرفی کرد و آن را برای نوشتن ضروری برشمرد و تصریح کرد: از نوجوانی در جنگ حضور داشتم و سعی کردم در نوشته‌هایم تجربه میدانی را داشته باشم. برای نوشتن از جنگ سوریه هم همین گونه بود و آنچه را در سوریه دیدم، نوشتم که بخشی از آن در کتاب «گمشده مزار شریف» آمده است.

عاکف در ادامه از روی آوردنش به داستان‎نویسی در سال‌های آغاز کار نوشتن گفت و یادآور شد: آن روزها وقتی نوشته‎هایم را برای دوستان می خواندم می‎گفتند اگر می‎خواهی کتابت خوانده شود، یا از عشق بنویس یا از فقر. چون فقط این موضوعات جواب می‎دهد، اما من در ادامه نوشتن از زندگی و خاطرات شهدا و رزمندگان را انتخاب کردم.

وی درباره تجربه داستان‎نویسی‎اش گفت: رمانی نوشته‎ام به نام «رقص در دل آتش» که سال‌ها پیش منتشر شده و در آغاز در مجله‎ای که زیر نظر «شهید آوینی» اداره می‎شد، منتشر شد. بعدها در قالب یک کتاب جداگانه و مستقل انتشار پیدا کرد. این کتاب شخصیت‌های واقعی دارد ولی نام این شخصیت‎های واقعی در رمان نیامده است.

نویسنده «در جست وجوی ثریا» خاطره‎نویسی را پایه و اساس ادبیات جبهه مقاومت و پایداری که امتداد ادبیات جنگ تلقی می‌شود، برشمرد و گفت: عامه مردم ما با خاطره‎نویسی ارتباط برقرار می‎کنند چون در فرهنگشان پیشینه چند صد ساله دارد ولی با گونه‎های دیگر ادبی از جمله داستان کمتر ارتباط برقرار می‎کنند، چون پیشینه‎اش کمتر است.

نویسنده «رقص در دل آتش» قدرت نویسندگی شهیدآوینی را برتر و بیشتر از قدرت فیلمسازی‎اش دانست و گفت: قدرتی که شهید آوینی در قلم داشت و به همان سبب هم رهبر انقلاب او را به سید شهیدان اهل قلم خواند، به نظر من هزار بار بیشتر از قدرتش در فیلم‌هایش بود.

او در توصیه به نویسندگان گفت: کسی که می‎نویسد، باید کتاب «آینه جادو» شهید آوینی را بخواند و اگر نخواند در نوشتن می‎لنگد.

نویسنده «گمشده مزار شریف» همچینن به خواندن کتاب «یک تجربه ماندگار» شهید آوینی توصیه کرد و گفت: شهید آوینی به ما یاد داد که خودمان را کنار بگذاریم و برای خدا کار کنیم.