منصور ضابطیان در گفت‌وگو با خبرنگار «شهر بیست» در حاشیه جشن امضای کتاب «دو دستی» در مجموعه فرهنگی شهر کتاب قم، درباره اینکه آیا قصد ندارد برنامه خاطره‌انگیز رادیو هفت را دوباره بسازد، گفت: فعلاً نه، در شرایط فعلی تلویزیون واقعاً امکان‌پذیر نیست، در غیر تلویزیون هم نمی‌شود برنامه‌ای مثل رادیو هفت ساخت.

مجری، تهیه‌کننده و کارگردان برنامه رادیو هفت اضافه کرد: ممکن است برنامه‌های دیگری بسازم اما رادیو هفت به شکلی که دوست داشتید و در خاطره مردم وجود دارد، یک برنامه تلویزیونی آرام شبانه است و برنامه‌ای نیست که بشود در پلتفرم عرضه کرد.

این برنامه‌ساز رادیو و تلویزیون تصریح کرد: پلتفرم اساساً از شما می‌خواهد که کمی زرد باشید و من نمی‌خواهم خاطره خوشی را که مخاطبان رادیو هفت از این برنامه دارند، آلوده کنم.

ضابطیان درباره اینکه چرا ناشر آثارش را تغییر داد و کتاب‌های جدیدش توسط نشر «مثلث» منتشر نمی‌شود، گفت: ناشر نشر «مثلث» که از دوستان خوب من است، هشت سفرنامه از من چاپ کرد اما آدم باید از تک صدایی فاصله بگیرد و یک وقت‌هایی جریان‌های جدیدی را هم تجربه کند، نشر «مون» خیلی مدرن است و خیلی به لحاظ برندینگ روی کتاب کار می‌کند و من ترجیح دادم در جهان نو که شیوه‌های جدیدی در برندینگ و انتشار کتاب دارد، بهره‌مند شوم.

این سفرنامه‌نویس درباره اینکه تا چه اندازه درباره هر کشور پژوهش می‌کند و بعد به سفر می‌رود، گفت: خیلی سعی می‌کنم پیش از سفر درباره آن کشور و سنت‌هایش بخوانم و در هنگام سفر راستی‌آزمایی کنم، در هر سفر رادیوی آن کشور را حتماً گوش می‌دهم تا حس‌وحال زبان و موسیقی آن کشور را بشنوم و بفهمم. بخشی از تحقیقات من هم موکول به بعد سفر می‌شود تا آنچه را دیده و شنیدم بار دیگر راستی‌آزمایی کنم و بعد در اختیار ناشر قرار دهم.

*سفرنامه‌نویسی ساده نیست

ضابطیان با انتقاد از کسانی که جایگاهی برای سفرنامه‌نویسی قائل نیستند، گفت: خیلی‌ها تصور می‌کنند سفرنامه‌نویسی ساده است و می‌گویند فلانی سفر می‌رود و لذت می‌برد و حالا یک سفرنامه هم می‌نویسد در حالی که کار پیچیده‌ای است و از چند ماه قبل، وقت من معطوف تحقیق درباره آن کشور می‌شود و یکی دوماه هم خود سفر طول می‌کشد و چند ماه هم صرف نوشتن و آماده‌سازی می‌شود و در ادامه هم شهر به شهر برای معرفی و گپ‌وگفت درباره کتاب می‌روم.

*خط قرمزها را می‌شناسم

وی همچنین در مورد اینکه آیا آثار او مورد سانسور وزارت ارشاد قرار می‌گیرد، گفت: درصد خیلی کمی از محتوای سفرنامه‌های من شاید نیاز به سانسور داشته باشد که خودم در کتاب‌هایم نمی‌آورم، شما وقتی الزامات کشور خودت را می‌دانی، به گونه‌ای می‌نویسی که کمترین سانسور را داشته باشد، ضمن اینکه یک سری مسائل را شخصاً به دلایل اخلاقی نمی‌نویسم تا مبادا کودک و نوجوانی که کتاب من را دست می‌گیرند برای‌شان سؤال‌برانگیز نشود.

این نویسنده اضافه کرد: حالا خود وزارت ارشاد اینجا نیست اما خدای آنها هست، انصافاً تا حالا به کتاب‌های من ایراد خاصی نداشتند، من یک عقبه روزنامه‌نگاری دارم و در دورانی که چپ و راست مطبوعات را توقیف می‌کردند کار می‌کردم و چون آن شرایط سخت را تجربه کردم، خط قرمزها را می‌شناسم و می‌دانم چگونه بنویسم که هم به قول معروف دست کسی آتو ندهم، هم حاشیه درست نکنم، هم حرفم را بتوانم بزنم.