به گزارش «شهر بیست»، امیر قادری در نشست بررسی کارنامه چهل ساله سینمای ایران که با موضوع «اقتصاد سینمای ایران؛ پیش از انقلاب، اکنون، آینده» در مدرسه اسلامی هنر برگزار شد، در رابطه با تعداد تماشاگران واقعی سینمای ایران، گفت: امروز اگر آمار حضور آقایان و بانوانی را که چون امکانات دیگری ندارند به سینما می روند کم کنیم، خیلی از مخاطب های همین الان سینمای ایران هم کم می شود؛ یا اگر تفریحات دیگر وارد مملکت شود، همین تعداد تماشاگر سینما هم کم می شود و ریزش پیدا می کند.

وی تصریح کرد: خانواده من اغلب مذهبی هستند اما خاطرات سینما رفتن آنها در پیش از انقلاب خیلی بیشتر هست چون سینما رفتن بخشی از فرهنگ‌شان بوده است.

*سینمای ایران مسیرش را اشتباه رفت

این منتقد سینمایی با تأکید بر اینکه سینمای ایران از ابتدا مسیرش را اشتباه رفت، گفت: سینما در مرحله اول باید به عنوان صنعت تعریف می شد در حالی که سینما بعد از انقلاب به عنوان هنر تعریف شد و این هم تحت تأثیر موج نوی سینمای ایران بود؛ کسانی که بعد از انقلاب موج نو را راه انداختند، قدرت گرفتند و آن نوع تفکر بیشتر از اینکه در حوزه مذهبی تعریف شود، یک تفکر با نگاه چپ گرا یا مارکسیستی بود.

قادری با اشاره به اینکه در میزگردهای سینمایی دهه چهل، اغلب تلاش بر این است که کارگردانان بگویند پول را به ما بدهید نه تهیه کننده، اظهار کرد: الان می گویند مشکل سینمای ایران فیلمنامه نویس و بازیگر است در حالی که به نظر من، مهم ترین حلقه گمشده سینما، موسیقی، تئاتر، نشر و رسانه ایران، «تهیه کننده» است.

وی تصریح کرد: مدیری که در بازار آزاد کار می کند قرار نیست خودش ذوق کتاب نوشتن و موسیقی نوشتن و فیملسازی داشته باشد؛ تا این حلقه هم درست نشود، در حوزه های دیگر هم چیزی شکل نمی گیرد.

این منتقد سینمایی در ادامه افزود: در حوزه های غیر رسمی سینمای ایران، نگاه های متفاوت رشد کرده اما در حوزه رسمی همچنان با نگاهی که با تفکر خشت و آینه شروع شده، جریان ادامه پیدا می کند و این نگاه حتی در بقیه نقاط جهان هم هست منتهی اینکه در سایر دنیا، این نگاه صاحب قدرت سیاسی نشده است.

قادری افزود: بر مبنای یک نگاهی که وجود دارد، یک هنرمند مؤلفی به نام کارگردان و یک غول بی شاخ و دمی به نام تهیه کننده داریم که کارگردان را وادار به کار غیر هنری می کند و کارگردان مدام باید این تهیه کننده را بپیچاند تا هنر عرضه کند؛ پس چه بهتر که ما سینما را به کارگردان بدهیم!

وی تصریح کرد: این نگاه، سینما را ورشکست می کند و تنها راهی که موجب رشد این دیدگاه می شود پول گرفتن از دولت هایی هست که صاحب منابع زیرزمینی و نفت هستند.

*واکنش به اظهارات اخیر دو کارگردان

این منتقد سینمایی با اشاره به اظهارات اخیر مسعود ده نمکی مبنی بر اینکه «در این شرایط هر کارگردانی که بخواهد فیلم با بازیگر بسازد باید هر پولی از هر جایی توانست را جذب کند»، اظهار کرد: ما هفته گذشته از فیملسازان دوبال سینمای ایران به نام کمال تبریزی و مسعود ده نمکی چنین سخنی شنیدیم که این نگاه وحشتناکی است! این به نظر من روی دیگر سکه ای بود که هنر را در این چارچوب محصور می کرد و به این نقطه رسید.

قادری همچنین در رابطه با مدیریت دهه شصت در سینمای ایران و اینکه اگر شعار هنر برای هنر داده نمی شد سینمای بعد از انقلاب از بین می رفت و امکان نگاه کردن به سینما به عنوان یک صنعت نبود، گفت: من فکر می کنم این حرف ها یک اهرم و ابزاری بود برای اینکه سینما را محدود کنند به یک گروه خاصی که دلشان می خواست به آنها فرصت فیلمسازی بدهند؛ وقتی که فیلم «برزخی‌ها» اکران شد، این فیلم توسط مردم پایین نیامد اما محسن مخملباف و گروه های همفکر او، فیلم را پایین کشیدند. 

وی با بیان اینکه آن زمان، این صحبت بود که اگر سینما صنعتی شود از ارزش ها خارج می شود، اظهار کرد: من راستش با هردو گروه فیلمسازان داعیه دار فرهنگ و دوستان مدعی ارزش ها که در قالب دو گروه سیاسی در ایران قرار می گیرند و هر دو گروه شعار مردم می دهند، صحبت کردم؛ ما وقتی می گوییم اجازه بدهید مردم از طریق گیشه، فیلم مورد نظرخود را از طریق گیشه انتخاب کنند، گروه ارزشی بعد از پنج جمله می گوید که اگر مردم انتخاب کنند گرایش به سمت فیلم غیرارزشی و فساد می رود و گروه دوم روشنفکر هم بعد از پنج جمله می رسند به اینکه اگر ما نباشیم، مردم فیلم های شانه تخم مرغی دوست دارند و هر دو گروه، شعار اول خود را درباره مردم نقض می کنند.

*از میان دیالکتیک گروه های نخبه و مردم بهترین آثار بوجود می آید

این منتقد سینمایی در بخش دیگری از صحبت های خود اظهار کرد: البته حرف من درباره جدال «تهیه کننده و کارگردان» و «مردم و گروه های خاص»، اصلاً به آن معنی نیست هرچه مردم بخواهند اتفاق می افتد یا هرچه تهیه کننده می گوید درست هست؛ واقعا این جدال تهیه کننده و کارگردان در بالاترین سطح سینمای جهان هم وجود دارد اما همین دیالکتیک بین گروه های نخبه و مردم، باعث می شود بهترین محصولات از آن میان دربیاید.

قادری در ادامه با تأکید بر اینکه فرهنگ یک موضوع لحظه به لحظه در حال تغییر و پیشرفت است، گفت: من قطعاً به تأثیر گروه های نخبه در جامعه اعتقاد دارم اما گروه های نخبه، گروه های انتخاب شده نمی توانند باشند، آنها خود را بر فرهنگ یک ملت تحمیل می کنند و براساس روح زمانه قطب‌نما را در دست می گیرند.

وی افزود: اینکه ما یک جایی بنشینیم و بگوییم موضوعی به اسم فرهنگ والا داریم و یک افرادی را انتخاب کنیم که اینها مستعد پیش بردن و انتقال این فرهنگ والا هستند، نتیجه‌اش این می شود که به ضد خودش تبدیل می شود.

این منتقد سینمایی تصریح کرد: وقتی که ما در خارج از حوزه بازار آزاد مردمی به این موضوعات فکر کنیم و به جای آن، شروع کنیم یک سری کلماتی را مثل فیلم فاخر و سطح بالا و فرهنگ باکیفیت در برابر ابتذال مطرح کنیم، نتیجه اش همین می شود.

قادری افزود: به نظر من یک جامعه و نخبگان آن در طول زمان با ابتذال مبارزه می کنند و فرهنگ جامعه این گونه شکل می گیرد؛ به غیر از این هرچه شود یک فرهنگ عاریتی می شود.

وی با بیان اینکه خوشبختانه ما این مدل ها را در سینمای ایران تجربه کرده ایم، تصریح کرد: البته در آن شرایط مثل دهه شصت، فیلم خوب و محصول خوب تولید می شود اما تبدیل به یک جریان زایای فرهنگی نمی شود و همیشه بیگانگی خود را نسبت به جامعه حفظ خواهد کرد.

این منتقد سینمایی افزود: اگر تجربه این سال ها را نداشتیم می گفتیم این هم یک الگویی است که ما هنوز طی نکردیم؛ یعنی می شود پول نفت و منابع عمومی را به گروهی داد که ما اعتقاد داریم عقل و شکل و نسبت شان از بقیه مهم‌تر و بهتر است و یک سری ارزش ها را به مردم یاد خواهند داد.

*حاکمیت در تمام دنیا سعی می کند منافع خود را حفظ کند

قادری همچنین در رابطه با سانسور از سوی حاکمیت، گفت: حاکمیت مثل یک شرکت است و مثل هر شرکتی در دنیا سعی می کند منافع خودش را حفظ کند؛ بنابراین،  فقط وجود یک سری کمپانی های شخصی است که می تواند در مقابل این مسئله، چارچوب خودش را بسازد.

*اگر بازار سینما خوب باشد، صنعت سینما سالن هم می سازد

وی تصریح کرد: اگر سالن سینما کم داریم، سالن سینما را وقتی بازار سینما خوب باشد، خود صنعت خواهد ساخت.

*مگر می شود هم حمایت دولتی داشته باشیم و هم معترض سانسور شویم؟

این منتقد سینمایی افزود: اگر سانسور می شویم بخاطر این است که هنرمند ایرانی در تاریخ خودش، همیشه یک رابطه دوطرفه با دولت های خودش برقرار کرده، هم گفته چرا از من حمایت نمی کند و هم چرا سانسور می کند؟؛ طبیعی است کسی که حمایت می کند، سانسور هم می کند؛ من هم اگر جای حاکمیت بودم، این کار را می کردم! مگر می شود هم حمایت باشد و جلوی اکران فیلم های خارجی گرفته شود و هم سانسور نباشد؟

*چرخه اشتباه در سینمای ایران با فاصله گرفتن از اقتصاد دولتی اصلاح می شود

امیر قادری تصریح کرد: چرخه اشتباه در سینمای ایران باید بک جا قطع شود و این فقط در شرایطی است که ما بتوانیم از اقتصاد دولتی فاصله بگیریم و وارد سیستم بازار آزاد شویم.

وی افزود: اگر دخالت دولت کم شود، خود به خود شرایطی برای ساخته شدن این سالن ها فراهم می شود و وقتی این سالن ها ساخته شود چون وابسته به مردم است، نگرانی از این بابت نداریم که تعطیل می شود.

این منتقد سینمایی همچنین در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه شما همواره از مخالفان سینمای نفتی هستید و همیشه از سینمای آزاد و چرخه اقتصاد آزاد سخن می گویید اما در کشوری که به دلیل تحریم‌ها، نمی تواند اقتصاد آزاد داشته باشد، آیا می توان توقع داشت که بازار آزاد در حوزه سینما داشته باشد، اظهار کرد: شما مطمئن باشید گوشت کیلویی ۱۳۰ تومان همه چیز را منطقی خواهد کرد!؛ با واقع شدن قیمت هایی که در سال های اخیر در ایران در جریان است، خواه یا نخواه شرایط به سمت طبیعی تر شدن می رود.

قادری افزود: البته ما درباره مدینه فاضله صحبت نکردیم، تازه گرفتاری بعدی شروع می شود که فیلم های بی کیفیت و به اصطلاح «داغون» ساخته می شود ولی حرف من این است که تازه آن وقت شما به عنوان یک فرد شروع می کنید فرهنگسازی که این فیلم را به این دلیل دوست ندارم، اما شرایط به روال طبیعی تر باز می گردد.

این منتقد سینمایی همچنین درباره اینکه شبکه اجتماعی اینستاگرام هم آزاد هست اما فضای سخیف و زردی دارد و از قرمه سبزی خوردن هم عکس به اشتراک می گذارند، اظهار کرد: من هم موافقم؛ اینستاگرام با اینکه بخشی از کار ما هست و در حالی که باید پیج کافه سینما قوی باشد اما نمی تواند قوی باشد چون خود من هم از اینستاگرام خوشم نمی آید ولی فیسبوک را دوست داشتم چون شما در اینستاگرام نمی توانید هیچ بحثی را جلو ببرید اما در فیسبوک می توانید.

قادری افزود: ما باید به این نکته توجه کنیم که اینستاگرام هم در شرایط طبیعی مملکت شکل نگرفته است؛ همین که بقیه راه ها بسته شده که ملت به اینستاگرام بروند باز یک دخالت دیگر در مسیر بوده وگرنه گروه های فرهیخته تر فیسبوک را انتخاب می کردند و کسانی که مثلاً به قول شما به قرمه سبزی علاقه مند بودند، اینستاگرام را انتخاب می کردند.

*در شبکه‌های اجتماعی به بدترین شبکه اجتماعی موجود رسیدیم

وی تصریح کرد: ما حتی در این زمینه هم دست بردیم و اجازه ندادیم شکل عادی خودش را طی کند و در شبکه اجتماعی هم به بدترین شبکه اجتماعی موجود رسیدیم.

*نهادهای نظامی آمریکا پشت فیلم آرگو بودند/ آرگو فیلم خوبی نبود که اسکار گرفت

این منتقد سینمایی همچنین در رابطه با بحث سینمای آمریکا و اظهارات امیرحسین علم الهدی مبنی بر اینکه «همه اجزای دولت آمریکا در اختیار سینماست و همه سینما در خدمت دولت است و اصلاً این گونه نیست که فکر کنیم دولت هیچ کاری به سینمای آمریکا ندارد»، گفت: جلسه دیگری درباره سینما آمریکا باید بگذاریم که من فرصت دفاع داشته باشم اما قطعاً سینمای آمریکا هم این گونه است؛ فیلم آرگو یکی از فیلم هایی است که معلوم است نهادهای نظامی پشت آن بودند و آنقدر هم فیلم خوبی نبود که اسکار بهترین فیلم را بگیرد.

انتهای پیام/