به گزارش «شهر بیست» به نقل ازپایگاه خبری دیدار قم، همیشه که زور آدم‌ها در بازوهایشان نیست! گاهی می‌بینی یکی هوش و ذکاوت خوبی دارد و زورش در هوشش است، دیگری دونده خوبی است و زورش در پاهایش است، یکی شاید خواننده خوبی باشد و زورش در صدایش باشد. حال در این بین عده‌ای هستند که زورشان در قلمشان است. امروز ۱۴ تیرماه روز قلم بر تمام کسانی که اندیشه وقدرتشان در قلمشان نهفته است مبارک.

سال ۱۳۸۱ بود که برای ارج نهادن به فرهنگ و هنر و نشان دادن اهمیت قلم در راستای پیشرفت فرهنگی و زندگی، در تقویم ملی ایران، روز ۱۴ تیر ماه را روز قلم نام‌گذاری کردند.

حالا چرا ۱۴ تیر ماه؟! سده‌ها پیش در ایران باستان، تیرگان (سیزدهم تیر ماه) یکی از مهم‌ترین جشن‌های ایران باستان بوده که آئین‌های مخصوصی داشته و یکی از آن‌ها پاسداشت قلم بوده است. یکی از دلایلی که برای این جشن ذکر شده، این است که در این روز، هوشنگ، پادشاه ایران، نویسندگان و کاتبان را به رسمیت شناخت و آنان را گرامی داشت؛ در آن زمان مردم جشن گرفتند و آن جشن به یاد ارجمندی قلم بر جای ماند. دلیل دیگری که برای این جشن ثبت شده، این است که به نوشته‌ ابوریحان بیرونی، سیزدهم تیرماه، روز ستاره‌ تیر یا عطارد است و، چون عطارد، کاتب ستارگان است، می‌توان سیزدهم تیرماه را روز نویسنده نامید. پس از انقلاب نیز نویسندگان و شاعران سرشناسی سیزدهم تیر ماه را به عنوان روز قلم و نویسنده پیشنهاد دادند، تا این‌ که چهاردهم تیر ماه از جانب انجمن قلم به عنوان روز قلم نام‌گذاری شد.

نویسندگان، شاعران، خبرنگاران، مترجمان و البته خیلی‌های دیگر هستند که با قلمشان می‌توانند معجزه کنند؛ می‌توانند فرهنگی را جا بیندازند و یا منفور کنند، می‌توانند بر روی باورهای عمومی تاثیرگذار باشند، و ابته می‌توانند برای آیندگان شرح حالمان را توصیف کنند. مکتوب کردن ذهن‌ها، بهترین و اساسی ترین راه در زمینه انتقال فرهنگ و اطلاعات از نسلی به نسل دیگر است که از جادوی روز قلم برمی‌خیزد. از این رو قدرت عجیب و ماوراییشان در انگشت‌ها، ذهن و قلمشان نهفته است.

علامه طبرسی رحمه الله علیه در این مورد می‌نویسد: «بیان دو گونه است؛ بیان زبان و بیان قلم. بیان زبان، با گذشت زمان کهنه شده و از بین می‏‌رود، ولی بیان قلم تا ابد باقی است».