به گزارش «شهر بیست» به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی نسیم قم، راحله روشن: هر ۴ ثانیه یک نفر براثر بیماری­های ناشی از دخانیات در جهان می‌میرد.  همین‌قدر تلخ و تکان‌دهنده.

این‌که ۱۴ درصد افراد بالای ۱۸ سال در ایران مصرف‌کننده مستمر سیگار هستند و سالانه ۶۰ هزار نفر کشته به نام این قاتل خاموش ثبت می‌شود نیز به‌اندازه کافی تکان‌دهنده است.

و این‌که هرروز  و هرروز شاهد بازگشایی مغازه‌ای جدید با ویترینی جذاب از دخانیات در شهر نیز هستیم هم تکان‌دهنده است.

امروز اگر تنها یک ساعت در پرت‌ترین کوچه‌های شهر قدم بزنی شاید مغازه‌ای برای خرید بطری آب پیدا نکنی اما حتماً از مقابل چند مغازه دخانیاتی رد خواهی شد و دریغ که اگر این مسیر پیاده‌روی را از خیابان‌های معتبرتر هم انتخاب کنی نه‌تنها بر تعداد این ویترین‌های کاسته نمی‌شود بلکه بر زرق‌وبرقش افزوده می‌شود.

این در حالی است که برای یافتن یک مغازه کتاب‌فروشی باید ساعت‌ها نه‌تنها در نشان و ویز بلکه در خیابان‌های شهر بچرخی تا شاید مغازه‌ای بیابی که فقط چند عنوان کتاب در ویترین خود جای نهاده است.

گویی پروتکل‌های دادن مجوز حداقل در قم وارونه شده است.

این‌که با توجه قوانین بین‌المللی محدودیت­هایی برای فروش و دسترسی به دخانیات در شعاع ۱۰۰ تا ۵۰۰ متری مدارس، پارک‌ها و مکان­های عمومی وجود دارد و این قوانین معمولاً به‌عنوان بخشی از سیاست‌های کنترل دخانیات و برای حفاظت از کودکان و نوجوانان وضع‌شده اما در قم نشانی از این محدودیت دیده نمی‌شود.

یا این‌که بر طبق قوانین بین­المللی (کنوانسیون WHO FCTC) فروش دخانیات به افراد زیر ۱۸ سال ممنوع بوده و در صورت خرید باید کارت شناسایی مبنی برداشتن شرایط سنی ارائه دهند باز در ایران و به طبع آن در قم چنین چیزی دیده نمی‌شود.

و حتی انقدر فرهنگ‌سازی در حوزه مصرف دخانیات ضعیف بوده که در تمام پارک‌ها و بوستان‌ها شاهد برپایی قلیان‌هایی در جمع خانوادگی و حتی استعمال کودکان هستیم هم تکان‌دهنده است.

این در حالی است که روز ۱۱ خرداد را روز جهانی بدون دخانیات در تقویم ایران ثبت کرده‌اند و جهان به سمت نسل بدون دخانیات حرکت می‌کند اما هنوز همان قوانین معمول در ایران رعایت نمی‌شود و هرروز شاهد صدور مجوزی جدید برای فروش دخانیات هستیم.

قرار است چه کسی پاسخ صدور این‌همه مجوز مغازه فروش دخانیات به‌خصوص در قم را بدهد؟

شهری که قرار بود به‌عنوان یکی از شهرهای مذهبی در مسیر شهری بدون دخانیات حرکت کند و رقبایش یعنی دو شهر مکه و مدینه سال‌های است به این مقام دست پیداکرده‌اند.

چقدر دردناک است که انقدر این روز و رسیدن به شهری بدون دخانیات برای مسئولان فرهنگی و اجتماعی شهر قم بی‌اهمیت است که نه‌تنها برای رسیدن به آن برنامه­ای ندارند که حتی اگر به خاطر اشتباه چاپی این روز از تقویم‌ها حذف شود حتی یک مدیر فرهنگی هم متوجه آن نخواهد شد.

و شاهدش امروز است که در شهر حتی یک برنامه فرهنگی و یا حتی بنری در جهت تشویق کسی برای فاصله گرفتن چندساعته از دخانیات دیده نمی‌شود.