به گزارش «شهر بیست» به نقل از روابط عمومی شهرداری قم، محمدرضا انگشت‌باف، مدیرعامل سازمان قطار شهری قم در گفت‌وگویی بیان کرد: دستگاه حفاری (TBM) سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۲ توسط قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء (ص) از یک شرکت آلمانی تأمین و این دستگاه صرفاً بابت حفاری تونل مکانیزه خط ۱ مترو قم به کار گرفته شد.

وی افزود: حفاری تونل مکانیزه توسط دستگاه فوق به متراژ ۱۰۲۸۳ متر در بهمن ماه ۱۳۹۵ به اتمام رسید و با احتساب تمامی هزینه‌ها شامل هزینه‌های مربوط به خرید دستگاه حفاری و…، هزینه احداث تونل مکانیزه در شهر قم به ازای هر متر طول ۱۴/۵ میلیون تومان رقم خورد که در مقایسه با سایر پروژه‌های مشابه از نظر حجم و زمان، متری ۳ تا ۴ میلیون تومان ارزان‌تر است.

مدیر عامل سازمان قطار شهری قم خاطر نشان کرد: در صورتی‌که کارفرما (سازمان قطار شهری شهرداری قم) قصد مالکیت دستگاه حفاری (TBM) و خرید از پیمانکار را داشت، می‌بایست مبلغ ۶.۴۳۴.۶۴۱ یورو ( طبق مفاد قرارداد) به قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء، پرداخت می‌کرد، لذا با توجه به اینکه این مبلغ حسب شرایط وقت پرداخت نشد، مشاور کارفرما براساس بند ۱۷ فصل ۴ شرایط عمومی پیمان، (حدودا ۳ سال بعد از اتمام کار دستگاه) در مهرماه سال ۱۳۹۸، مجوز خروج دستگاه را طبق مفاد قرارداد فیمابین صادر کرد.

وی در پاسخ به سؤالی در مورد علت عدم شروع اجرای خط B مترو با وجود دستگاه حفاری (TBM) مستقر، بیان داشت: با وجود پروژه‌های نیمه‌کاره مونوریل و خط۱مترو قم، دولت وقت رسماً اعلام کرد موافق راه‌اندازی خط B مترو قم به عنوان یک پروژه جدید دیگر نیست و چنانچه شهرداری قم اصرار بر اجرای خط B مترو دارد، بایستی از محل منابع داخلی، هزینه‌های ساخت پروژه را تأمین کند.

انگشت‌باف ادامه داد: در آن برهه زمانی، این کار امکان‌پذیر نبود و عملاً با توجه به عدم حمایت دولت در آن زمان، پرداخت هزینه ۶.۴ میلیون یورویی و سایر هزینه‌های سنگین مرتبط با جابه‌جایی، تعمیر و نگهداری دستگاه حفاری نیز در صورت تملک شهرداری، توجیه فنی و اقتصادی نداشت.

وی در پاسخ به سؤالی دیگر در خصوص نگرانی‌های پیش آمده درباره دستگاه حفار، عنوان کرد: در ابتدای پروژه (سال ۱۳۸۹)، شهرداری قم قصد داشت که رأساً از طریق شرکت هرن کنشت آلمان نسبت به تأمین دستگاه حفار اقدام کند اما با توجه به اینکه این مهم بنا به دلایلی از جمله تحریم و… محقق نشد، احتمال می‌رود همچنان برخی تصورشان بر این باشد که دستگاه توسط شهرداری قم خریداری شده، در حالی که پیمانکار خود نسبت به تأمین و راه‌اندازی دستگاه در سال ۱۳۹۲ اقدام کرد.