به گزارش «شهر بیست» به نقل از روابط عمومی شهرداری قم، آیت‌الله جوادی آملی در دیدار با سید مرتضی سقائیان‌نژاد شهردار و مدیران شهری، ضمن تقدیر و تشکر از زحمات شهرداری قم، اظهار داشت: این جلسات برای ترمیم کمبودهاست، چراکه کارهای خیلی خوبی در شهرداری انجام‌شده که خداوند ان‌شاءالله این کارهای مثبت را از شما و همه همکارانتان قبول کند.

وی ادامه داد: مشکل اساسی این است که گاه ما شهری حرف می‌زنیم ولی شخصی فکر می‌کنیم، اینکه در برخی موارد بخش خصوصی از بخش دولتی جلوتر هست نه این است که آن آقا درس بیشتر خوانده و یا کوشش بیشتری کرده، بلکه دیدش فرق می‌کند، چراکه فکر می‌کند و می‌داند که تا زنده است باید کار خوب انجام دهد.

مرجع تقلید شیعیان اضافه کرد: کارمندان شهرداری نیز باید این‌گونه بیندیشند که تا زنده‌ایم شهری فکر کنیم و نه شخصی و لذا اگر این‌گونه بود وقتی مردم مراجعه می‌کنند برای طرح‌های خودشان آن‌ها را معطل نکرده و کار امروزشان را به فردا نمی‌سپارند، لذا اگر کسی فرصت دارد و می‌تواند کار مردم را انجام دهد، باید کار آن‌ها را راه بیندازد و در غیر این صورت شخصی عمل کرده است!

وی تصریح کرد: ما خیال نکنیم که کار را برای دولت انجام می‌دهیم، بلکه باید باور کنیم که زنده‌ایم که هستیم و هستیم، باید با کمک کردن به مردم و معطل نکردن کار آن‌ها، توشه‌ای برای آخرت خود تهیه کنیم.

آیت‌الله جوادی آملی بیان کرد: ای‌کاش هر شب قرآن به سر می‌گذاشتیم از بس معارف قرآن کریم زنده است، معارف الهی به ما می‌گوید اگر می‌خواهید آدم باشید، اگر می‌خواهید رشد کنید، باید جهانی فکر کنید، ما در یک دهکده هستیم که با مردم ارتباط داریم و باید خیر همگان را از خداوند بخواهید.
 
وی مطرح کرد: در بیان اهل‌بیت علیهم‌السلام آمده که اگر کسی یک درخت تشنه‌ای را سیراب کند همانند این است که یک مؤمن تشنه‌ای را سیراب کرده است؛ آیا این دین بوسیدنی نیست؟! این معارف قبل از درج در حقوق‌های بین‌المللی در مکتب ما وجود داشته که باید آن‌ها را بشناسیم و به آن‌ها عمل کنیم.
 
استاد برجسته حوزه علمیه قم در بخش دیگری از سخنان خود ابراز کرد: فقر دو گونه است، فقر اقتصادی و فقر طبیعی؛ جلوی فقر طبیعی را نمی‌شود گرفت، فقر طبیعی ننگ نیست؛ اما فقر اقتصادی ننگ است و لذا باید به سمتی حرکت کنیم که فقری نباشد، نه اینکه فقیری نباشد، همان‌گونه که امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) فرمود: «لو تَمثّل لِی الفقر رجلاً لَقَتلتُهُ»؛ من اگر فقر را ببینم، گردن فقر را می‌زنم! من نیامدم به فقیر کمک کنم، من آمده‌ام جلوی فقر را بگیرم! وظیفه اصلی ما این است که جلوی فقر گرفته شود.