به گزارش «شهر بیست»، در پی اهانت مجدد به ساحت مقدس قرآن و پیامبر عظیم‌الشأن اسلام در برخی کشورهای به ظاهر متمدن اروپایی، یادداشتی توسط مرتضی نجفی قدسی از خادمان قرآن کریم قلمی شده است که در ادامه می‌آید:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

«یُرِیدُونَ أَنْ یُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَیَأْبَی اللَّهُ إِلَّا أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ» (توبه، ۳۲)

می‌خواهند نور خدا را با دهان‌های خویش خاموش کنند، ولی خداوند جز این نمی‌خواهد که نور خود را به تمام و کمال رساند، هر چند کافران را خوش نیاید.

متأسفانه بار دیگر شاهد رفتارهای توهین‌آمیز نسبت به ساحت مقدس قرآن کریم و پیامبر اکرم (ص) در برخی کشورهای به ظاهر متمدن اروپایی بودیم که نمونه‌های اخیر آن مراسم قرآن‌سوزی در سوئد و چاپ کاریکاتورهای موهن نسبت به پیامبر در یکی از مجلات فرانسه است که قلوب همه موحدان و معتقدان به مکتب انبیا را جریحه‌دار کرد و حال آنکه این قبیل رفتار جاهلانه اصلاً شایسته یک جامعه متمدن امروزی نیست.

نکته‌ای که در اینجا وجود دارد، علاوه بر توطئه و ایجاد دشمنی در پیروان ادیان، ممکن است بحث عدم شناخت قرآن هم باشد والا چطور پیروان ادیان توحیدی در مقابل این حرکت جاهلانه سکوت می‌کنند و محکومیتی درخور توجه از خود نشان نمی‌دهند!

اگر مسیحیان و یهودیان بدانند که بهترین توصیفات از پیامبرانشان در قرآن آن هم نه یک‌بار و دوبار بلکه مکرر آمده است، با نگاهی دیگر به قرآن نگاه کنند.
جالب است بدانید که در قرآن کریم نام ۲۶ پیامبر ذکر شده است که از همه آنها بیشتر حضرت موسی (ع) مطرح است به طوری که ۱۳۶ بار نام ایشان در ۳۶ سوره از قرآن و جمعاً در ۴۲۰ آیه ذکر شده است.

داستان حضرت موسی (ع) و سرگذشت پرفراز و نشیب او از بدو تولد مشروحاً در قرآن آمده است، از وضع اسفناک بنی‌اسرائیل در زمان فرعون تا خروج موسی (ع) از مصر و ازدواجش با یکی از دختران شعیب و داستان ملاقات حضرت موسی و خضر (ع) و بحث تکلم حضرت موسی (ع) با پروردگار و دیدن نورالهی و مبعوث شدن به رسالت و دعوت و مقابله با فرعون و نجات بنی‌اسرائیل از ظلم و ستم او و داستان عصای معجزه‌آسای او و ایمان آوردن ساحران در حضور فرعون و خروج بنی‌اسرائیل از مصر و داستان عصا زدن موسی (ع) به رود نیل و ایجاد شکاف در آن و عبور بنی‌اسرائیل از آن و سپس غرق شدن فرعونیان در رود نیل همه در صدها آیه از قرآن کریم ذکر شده است.

همچنین نام مبارک حضرت عیسی (ع) ۲۵ بار به عنوان عیسی و ۱۳ بار به عنوان مسیح ذکر شده است و داستان حضرت مریم و تولد حضرت عیسی (ع) و تمام احوال آن حضرت نیز در آیات زیادی از قرآن با بهترین توصیفات از آن حضرت آمده است. حتی سوره‌ای از قرآن با ۹۸ آیه به نام حضرت مریم است و شرح حال این بانوی پاک و تولد حضرت عیسی (ع) و سخن گفتنش در گهواره به اعجاز پروردگار آمده است: «قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا (۳۰) وَجَعَلَنِی مُبَارَکًا» حضرت عیسی (ع) در گهواره گفت من بنده خدا هستم که به من کتاب (انجیل) عطا کرده و مرا پیامبر کرده است و دیگر فرمایشات آن حضرت به زیبایی در قرآن ذکر شده و مجموعاً این توصیفاتی که در قرآن از حضرت موسی و حضرت عیسی (ع) آمده است بسیار عالی و روشنگرانه است و بسیار از آنها تکریم و تجلیل شده است و حال آنکه این توصیفات در کتب عهدین چون دستخوش تحریف شده است به خوبی وجود ندارد و حتی گاهی آنها را گناهکار هم معرفی می‌کند و حال آنکه قرآن کریم برای همه انبیا و مقام عصمت قائل است مخصوصاً پیامبران اوالوالعزم یعنی حضرات نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد (ص) به طور ویژه از شخصیت و اعتبار آنها سخن آورده است.

همچنین در قرآن کریم نام حضرت نوح ۴۳ بار، حضرت ابراهیم ۶۸ بار، حضرت لوط ۲۷ بار، حضرت آدم ۲۵ بار، حضرت یوسف ۲۷ بار، حضرت اسماعیل ۱۲ بار، حضرت اسحاق ۱۷ بار، حضرت شعیب ۱۱ بار، حضرت سلیمان ۱۷ بار، حضرت یعقوب ۱۶ بار، حضرت یحیی ۵ بار، حضرت ایوب ۴ بار، حضرت صالح ۹ بار، حضرت هود ۷ بار، حضرت یونس ۴ بار، حضرت داود ۱۶ بار، حضرت هارون ۲۰ بار، حضرت عزیر یک‌بار و حضرات ادریس، الیاس، الیسع و ذوالکفل هریک ۲ بار ذکر شده است.
نام مبارک پیامبر اکرم حضرت ختمی مرتبت حضرت محمد (ص) نیز چهار بار و یک‌بار هم به نام احمد ذکر شده و البته واژه‌های رسول‌الله، الرسول، النبی و امی برای ایشان در آیات متعدد آمده است.

خلاصه بخش اعظمی از قرآن کریم در حقیقت شرح حال انبیاست و لذا مولوی چه زیبا در مثنوی می‌سراید:
چون تو در قرآن حق بگریختی
با روان انبیا آمیختی
هست قرآن حال‌های انبیا
ماهیان بحر پاک کبریا
ور بخوانی و نه ای قرآن پذیر
انبیا و اولیا را دیده‌گیر

قرآن کریم اساساً کتاب توحید و شناخت پروردگار است که در قالب دعوت انبیا بیان شده است و البته اعتقاد به معاد و روز قیامت نیز که از آموزه‌های انبیاست، بخش مهمی از آیات قرآن را تشکیل می‌دهد، حدود ۵۰۰ آیه از قرآن هم مربوط به احکام شرعی و اعمال عبادی است و مابقی هم اخلاقیات است. البته ناگفته نماند که مبارزه انبیا با مستکبران و برقراری قسط و عدل و تشویق مؤمنان به جهاد در راه خدا و شهادت نیز که جزو آموزه‌های انبیاست و مبارزه با ظالمین و ستمگران و عدالت‌گستری و حفظ حقوق انسان‌ها و عدم تعدی و ظلم به یکدیگر همه از سفارشات مؤکد قرآن کریم است.

اگر کسی می‌خواهد به درستی و حقیقی انبیا را بشناسد، حضرت عیسی را بشناسد، حضرت موسی را بشناسد، پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار علیهم‌السلام را بشناسد، باید به قرآن رجوع کند. قرآن پیام الهی و برای هدایت بشر آمده است و انسان را به معدن نور می‌رساند و از ظلمت و تاریکی می‌رهاند که فرمود: «اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ…»

حالا ببینید اهانت به این قرآنی که سراسر نور و هدایت و شرح حال و پیام انبیاست، چقدر ظلم در حق بشریت است و اینها شیاطینی هستند که می‌خواهند همچنان انسان‌ها در ظلمات و تاریکی بسر برند تا آنها بتوانند حکومت ظالمانه‌شان را همچنان استمرار بخشند، اما غافل از آنکه اراده الهی درنهایت حکومت صالحان در زمین است و این حقیقت را نه تنها در قرآن بلکه در تورات و زبور هم آورده است که «وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ» (انبیاء، ۱۰۵) ظالمان و جباران و ستمگران و مستکبران هم بدانند، قرآن کریم آنها را مانند کفی روی آب توصیف می‌کند که به زودی از بین می‌روند و این تلاش‌های مذبوحانه به جایی نمی‌رسد.
«وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ».