به گزارش «شهر بیست» به نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان قم، حمید یزدانی گفت: ۱۰ اثر ناملموس قم با عناوین آیین تعزیه روستای کاسوا، آیین چاوشی خانه روستای نویس، آیین سحر‌خوانی روستای نویس، طراحی نقش قالی گُل‌فرنگ، آیین سفره بی بی سه شنبه، نحوه پخت آبگوشت بزباش عشایر کلکو، مهارت چوب بازی، مهارت هنر شال بافی، مهارت هنر نی چیت بافی، مهارت تهیه غذای گور ماست، در جلسه ثبت آثار میراث ناملموس کشور، واجد ارزش شناخته و در فهرست آثار ناملموس کشور به ثبت رسید.

وی با بیان این که تعزیه روستای کاسوا یکی از قدیمی ترین تعزیه ها در این استان است، ادامه داد: هر سال در دهه اول ماه محرم هزاران نفر برای دیدن تعزیه به این روستا سفر می کنند، این مراسم از ابتدای ماه محرم شروع  می شود و در ۱۰ شب ادامه پیدا می‌کند.

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان قم افزود: چاوشی‌ آواز مخصوص بدرقه یا استقبال از زائران اماکن متبرکه است، رسم چاوشی‌خوانی برای زائرین کربلا یا مشهد از دوره صفویان و قاجاریان مرسوم بوده که در حال حاضر در استان قم به ویژه در روستای نویس هنوز اجرا می‌گردد.

وی با اشاره به آیین سحر‌خوانی به عنوان یکی از آئین‌های سنتی ویژه ماه مبارک رمضان، گفت: از گذشته‌های دور تا‌کنون طبق این سنت، سحر‌خوانان با به راه افتادن در کوچه‌ها و محلات با نوای خوش، روزه داران را هنگام سحر بیدار می کردند. هر چند این آئین سنتی زیبا در حال حاضر کمتر اجرا می‌شود اما این آیین در روستای نویس قم هر سال در ماه رمضان اجرا می‌شود.

یزدانی اظهار کرد: طرح گل‌فرنگ در حقیقت نقش یک گل سرخ و یا رز شکفته با برگهای اطرافش است. هنرمندان قمی،  گاهی این نقش را تنها در قابی نشانده و با تکرار قاب ها، نقشه خشتی منقشی از آن ساخته و آن را قاب آینه نامیده اند و گاهی دسته ای از این گل‌ها را به جای ترنج میانی فرش گذاشته و آن را ترنج گل فرنگ خوانده اند.

وی با اشاره به این که ثبت آیین های کهن می تواند آن را از خطر فراموشی مصون دارد، تصریح کرد: از آیین های مرسوم در شهر قم، سفره بی‌بی سه‌شنبه است که در محلات قدیم قم گسترانیده می شود، خانواده هایی که حاجتی دارند و یا عضوی از خانواده در بند و یا زندانی باشد، آن را نذر می‌کنند.

یزدانی ادامه داد: از دیگر پرونده‌هایی که در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت رسید، نحوه پخت آبگوشت بز باش از دیگر غذاهای سنتی بود که از دیرباز پخت آن در میان عشایر کلکو در استان قم رایج بوده است.

وی اظهار کرد: چوب‌بازی از جمله رقص‌ها و بازی‌های محلی رایج در نقاط روستایی و شهری کشور محسوب می شود که در بین روستاییان و عشایر استان قم نیز رایج است.

یزدانی با اشاره به ثبت ملی مهارت هنر شال بافی در فهرست میراث ناملموس گفت: از آنجایی که مناطق روستای ایل کلکو در کویر قرار دارد و هوای کویر گزنده است، بافت و استفاده از شال پشمی با پشم شتر بسیار کاربرد داشته و برای دور ماندن از گزند سرما مفید می باشد.

وی در مورد مهارت هنر نی چیت بافی توضیح داد: چیت حصاری از نی است که برای دیوارهای سیاه چادرها از آن استفاده می‌کنند. لبه های چیت با موی بز، دور دوزی شده و وسط نی‌ها باز هم توسط موی بز در شکل‌ها و نقش های مختلف بهم بافته می شوند.

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان قمگفت: گورماست غذایی ساده و خاص چوپانان و عشایر است که از شیر و ماست تهیه می شود، خوشبختانه این غذا به عنوان یک غذای سالم و کامل هنوز در بین عشایر قم رواج دارد.