به گزارش «شهر بیست» به نقل از شفقنا، حجت الاسلام والمسلمین مهراب صادق‌نیا عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب می‌گوید: آنچه که امروز می بینیم یک پدیده خلق الساعه نیست؛ قم از دیرباز در ادبیات ما ایرانی ها یک شهر مذهبی بوده و این مذهبی بودن به دنبال خود نوعی محدودیت و تمایز را نیز داشته است؛ محدودیت‌هایی که ناشی از یک تمایز هستند، البته خاص بودن شرایط جغرافیایی و آب و هوایی نیز سبب شده  افراد به عنوان گذرا در این شهر رفت و آمد کنند.

او قم را خاستگاه انقلاب و حاکمیت برشمرد و ادامه می دهد: بعد از انقلاب اسلامی ایران، قم به مثابه قلب انقلاب و خواستگاه حاکمیت شناخته شده است اما اینکه آیا واقعا اینگونه است یا خیر حرفی ندارم اما آنچه در ذهن مردم می گذرد  این است که تصمیمات سطح کلان حاکمیت در قم است و این قم است که پشتیبان اول حاکمیت است و به همین دلیل اگر کمی و کاستی در تصمیم گیری‌های مملکت پدید می آید بر اساس این ذهنیت انتقادهایی به قم معطوف می شود.

صادق‌نیا، قم هراسی را مخالفت با رویه های حاکمیت و قدرت، معنا کرده و تصریح می کند: این ذهنیت ها راه را برای دشمن باز کرده است، آنان این ذهنیت را به گونه ای ترسیم می کنند که شهر قم از تمامی امکانات برخوردار است در حالی که دیگر شهرها در محرومیت هستند.

او اعلام قم به عنوان مرکز انتشار ویروس کرونا در کشور را آب گل آلودی دانست که در نگاه دشمنان می توان از آن ماهی گرفت و بیان می کند: وقتی پدیده ای مثل کرونا اتفاق می‌افتد دشمنان می توانند به قم و شهروندان قم بتازند و قم را منشأ گسترش این بیماری بدانند اما اساسا قم اولین شهری بود که این بیماری را کشف کرد نه به این معنا که این بیماری از قم گسترش پیدا کرد شاید قبل از قم این بیماری در سایر استان ها وجود داشته اما چون آزمایش انجام نمی گرفته، کسی متوجه آن نشده است.

قم هراسی پدیده ای تصنعی است

عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب تاکید می کند: از نگاه من قم هراسی یک پدیده طبیعی نیست زیرا جامعه ایران انسجام کامل دارد و اقوام مختلف با هم  بسیار مهربان و مهمان نواز هستند که هیچ وقت نخواهند علیه هم اقدامی کنند یا موجب هم آزاری یکدیگر شوند، آنچه که امروز درباره قم مشاهده می کنیم پدیده ای است که به گمان من برخی ها به آن دامن می زنند و کمی تصنعی است و باید مراقب بود و کنترل کرد.

صادق‌نیا اهمیت مسئله سلامت و جان را در این بحران مهم عنوان و بیان می کند: سلامت مسئله مهمی است و وقتی کار به سلامت جسم و جان می رسد اهمیت چندین برابر پیدا می کند و مردم حساس تر شده و مراقبت بیشتری می کنند. متاسفانه امروز جاهای زیادی در کشور درگیر این مسئله شده اند اما به جای اینکه با ادبیات نادرست بگوییم قمی‌ها نباید وارد شهرهای دیگر شوند می‌توانیم ادبیات دیگری به کار ببریم و بگوییم بر اساس قوانین بهداشتی و قوانینی که برای اپیدمی بیماری است در این دو شرایط باید فاصله ها حفظ شود به این معنی که جا به جایی ها صورت نگیرد و قرنطینه خانگی رعایت شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب ادامه می دهد: ما نباید دو واقعیت را انکار کنیم یکی اینکه بیماری یک امر واقعی است و بیماری های مسری در شهرهایی که میزان مسافر در آن زیاد است شانس ابتلا به بیماری بالا می رود و قم به دلیل اینکه شاه راه مواصلاتی ۱۷ استان است و به دلیل وجود حرم حضرت معصومه(س) و حوزه های علمیه که فراگیران آن از سراسر ایران و دنیا می آیند احتمال پیدایش بیماری فراگیر در آن است، اما از سویی دیگر نباید این واقعیت را نادیده بگیریم که هیچ کسی در این میان عامدانه هیچ کاری نمی کند یعنی اینکه قمی ها صندوق صندوق ویروس پر کنند و منتشر کنند بلکه به صورت طبیعی اتفاق افتاده و ما اکنون باید مراقب سلامتی همدیگر باشیم زیرا این بیماری مسری است و فکر نکنیم ما بیمار نمی شویم بلکه اگر بیمار شویم ده ها نفر را نیز بیمار می کنیم به همین دلیل همه باید مراقب باشند و نباید این بیماری را به درد اجتماعی بزرگتر تبدیل کنیم.

او آسیب روانی ناشی از قم هراسی را در بین شهروندان قم مهم برشمرد و می گوید: با کمال تاسف دردی که امروز قمی ها می کشند شاید از حمله ویروس کرونا بدتر باشد به دلیل اینکه این ذهنیتی که نسبت به مردم در جامعه ممکن است شکل بگیرد و بدخواهان هم آن را تقویت کنند یک ذهنیت منفی است که زمان زیادی لازم است تا این ذهنیت و مردم قم این احساسی که نسبت به خود دارند از بین برود.