به گزارش «شهر بیست»، دومین شب جشنواره فیلم فجر را تا این جای کار باید بدترین شب جشنواره بنامیم. شبی که در آن هر دو فیلم روی پرده نتوانستند رضایت مخاطب خود را جلب کنند و تماشاگران را با انبوهی از نارضایتی راهی خانه کردند.

نخستین فیلمی که در روز دوم جشنواره فیلم فجر در قم به روی پرده رفت، فیلم «عامه پسند» ساخته سهیل بیرقی بود. فیلمنامه این فیلم به گفته کارگردانش به رادیکال‌ترین شکل ممکن شخصیت محور نوشته شده بود.

«عامه پسند» از آن دست فیلم‌هایی بود که روی کاغذ خیلی بهتر از آنچه بود که در عمل دیده شد. بیرقی می‌خواست از یک آدم معمولی قهرمان بسازد و داستان یک خطی فیلم هم این بود «زن معمولی که می‌خواهد دیگر معمولی نباشد» اما در عمل همان تصویری را نشان داد که پیش‌تر سینمای ایران نمایش داده بود. همان نگاه توسری خور به زنانی که می‌خواهند پروانه باشند و از پیله بیرون بیایند اما جبر جامعه سنتی نمی‌گذارد.

«عامه پسند» روایت زنی در نزدیکی‌های ۶۰ سالگی با بازی فاطمه معتمد آریاست که پس از ۲۸ سال زندگی مشترک و جدا شدن از همسرش، به این نقطه می‌رسد که غیر از خانه دار بودن چه کارهای دیگری می‌تواند انجام دهد و چه هویتی دارد و چگونه می‌تواند در یک جامعه وابسته سنتی، مستقل و آزاد بماند.

 بیرقی که پیشتر گفته بود در جریان فیلمنامه‌نویسی «عامه پسند» جوری حرکت کرده تا هیچ شباهتی به فیلم‌های قبلی خودش نداشته باشد، احتمالا با این اثر ناامیدکننده که برای او یک عقبگرد کامل محسوب می‌شود، در این کار موفق ظاهر شده، چون این فیلم نه عام پسند است نه خاص پسند، بلکه فقط بیرقی پسند است!

اما دومین فیلمی که در سینماهای ونوس و تربیت به روی پرده رفت، فیلم «تعارض» به کارگردانی محمدرضا لطفی بود. فیلمی که شخصیت داستای آن یعنی رضا تمدن حیدرآبادی (با بازی رضا بهبودی) خودش را در موقعیت هایی قرار می دهد که با زندگی اصلی اش تعارض دارد.

درباره این فیلم به همین اندازه باید کفایت کرد که احتمالا اشتباهی به جای گروه هنر و تجربه سر از جشنواره فیلم فجر درآورده، فیلمی که در بهترین حالت می‌توانست با یک سوم زمان فعلی خود به عنوان یک فیلم کوتاه در گروه هنر و تجربه باشد نه جشنواره فجر.

اگر هیئت انتخاب جشنواره، بهترین‌‌ها را انتخاب می‌کرد قطعا «تعارض» جایی در آن نداشت اما گویا فقط خواسته فیلم‌هایی متنوع در سبد جشنواره بگذارد.