به گزارش «شهر بیست» به نقل از روابط عمومی حوزه هنری استان قم، بیست و چهارمین محفل عصرانه داستان به نقد و بررسی رمان «من پناهنده نیستم» نوشته نویسنده مصری، رضوی عاشور اختصاص یافت.

در ابتداء اسما خواجه‌زاده مترجم رمان «من پناهنده نیستم» در پاسخ به الهام فراهانی مجری نشست درباره‌ اینکه چه نکاتی در ترجمه یک کتاب ادبی اهمیت دارد، گفت: در کنار قواعدی که در کلاس‌های ترجمه تدریس می‌شود به نظرم آشنایی با فرهنگ کشورهای مختلف و مهمتر از آن علاقه به موضوع و کتابی که مترجم دست می‌گیرد در کیفیت ترجمه بسیار موثر است.

وی همچنین افزود: در ترجمه آثار ادبی از جمله سختی‌های کار انتخاب کلمه‌هاست. گاهی یک کلمه در فرهنگ‌ها و کشورهای مختلف معانی خاص و متنوعی دارند. در چنین مواردی باید نزدیکترین اصطلاح و کلمه را انتخاب کنیم و در جمله بنشانیم.

خواجه‌زاده درباره دلایل انتخاب این کتاب برای ترجمه گفت: کتاب داستان خوبی دارد، در این رمان شما با یک زن مواجه هستید که آواره می‌شود و داستان اطراف او زیاد است همچنین بخشی از کتاب مستندنگاری وقایع تاریخی است از این نظر برای من جذاب بود.

رمان “من پناهنده نیستم” تاریخ اشغال و جنایت است

در ادامه مهدی کفاش نویسنده و منتقد ادبی به نقد اثر پرداخت و گفت: در نقد این کتاب، خود کتاب، نویسنده اثر و ترجمه باید مورد توجه قرار گیرد. در ترجمه این کتاب با مترجمی مواجه هستیم که نویسنده است و تجربیات بسیاری در این حوزه دارد و به عربی بسیار مسلط است.

وی درباره داستان این رمان گفت: وقایع، پیرامون یک روستا در فلسطین اشغالی می‌گذرد، با آنکه من با مقدمه‎نویسی بر آثار ادبی موافق نیستم اما مقدمه‎ مترجم در ابتدای کتاب نقشه راهی است که چطور با این کتاب طرف شوید و به فهم وقایع کمک کرده‌است.

کفاش درباره جغرافیای این رمان نیز گفت: بخشی از داستان در فلسطین می‌گذرد، بخشی در مصر و بخشی دیگر در امیرنشین ابوظبی. به همین خاطر فضاهای رمان تا حدی برای خواننده ایرانی آشنا و قابل لمس است.

وی خاطرنشان کرد: در این کتاب تفاوت نسل فلسطینیان را می‌بینیم. نویسنده، ما را در مقابل سوال‌هایی از تاریخ قرار می‌دهد و ما را در موقعیت قضاوت می‌گذارد. این کتاب داستان موقعیت نیست بلکه داستان وضعیت است، وضعیت متغیر و عجیب و غریب رقیه که مردان اطراف او با سرنوشت‌های عجیب و غریب روبه‌رو می‌شوند.

مهدی کفاش تصریح کرد: شیوه‌ روایت رمان خطی نیست و زمان عقب و جلو می‌شود. با اینکه با یک رمان کلاسیک روبه‌رو هستیم اما وقایع خیلی علت و معلولی نیستند. این کتاب تاریخ اشغال و جنایت است. تاریخ و وقایع بسیاری در کتاب به صورت ریز آمده، گویی رسالت اصلی نویسنده اطلاع رسانی است.

کفاش در پیان سخنانش یادآور شد: در داستان جهان شخصیت است که ما را دنبال خود می‌کشد. رضوی عاشور این کار را نکرده اولویت اول نویسنده در این کتاب گزارش دادن است. در این کتاب وقایع مهم هستند نه شخصیت‌ها، نویسنده نگران این است که اگر اتفاقات را ثبت نکند اسناد از بین می‌رود و با این دلیل از کنار جذابیت می‌گذرد.