مرحوم حجت الاسلام مصطفی نصیری شاعر آیینی بود و دوستان شاعرش در مراسم بزرگداشت او به شعرخوانی در رثای اهلبیت عصمت و طهارت(ع) پرداختند.

در بخشی از این جلسه، استاد محمدعلی مجاهدی، پدر شعر آیینی ایران در سخنانی تاکید کرد: مصطفی نصیری در جلسات شعر هفتگی حضور می یافت و نجابت، کم حرفی، سر به زیر بودن و حیای او بسیار ستودنی بود.

وی بیان کرد: من در این غم حس می کنم که داغ فرزند دیده ام؛ زمانی که خبر درگذشت او را شنیدم، به این فکر می کردم که مصطفی به دنبال دنیایی بود که در این جهان دست یافتنی نبود و مجال پیدا کرده برای سفر کردن به عوالمی که از پایان این دنیا آغاز می شود.

وی با بیان اینکه دنیای ما یک دنیای تک بعدی نیست و رازآلود و دارای ابعاد بسیار زیادی است، تاکید کرد: سلمان فارسی به امیرالمومنین(ع) عرض می کند که من شما را خیلی دوست دارم و می خواهم بدانم که در این جهان کسی هست که شما را بیش از من دوست داشته باشد؟ حضرت سوال سلمان را با سوال پاسخ داد که ای سلمان! اگر چند روز مرا نبینی بی طاقت می شوی؟ سلمان عرض می کند که یک هفته؛ حضرت می فرماید که به خداوند سوگند که ما دوستانی در آسمان ها داریم که اگر هر روز ما را نبینند قالب تهی می کنند.

پدر شعر آیینی ایران تصریح کرد: اینجاست که مشت مدعیان خلافت دروغین باز می شود؛ امام شئونی دارد و یکی از شئون وجودی امام ید تصرفی در عوالم امکان است؛ به تناسب عوالمی که وجود دارد، وجود مقدس معصومین جلوه دارند که برای ساکنان آن عوالم محسوس است.

مجاهدی با اشاره به جاری بودن عنایات قدسی به شعرای آیینی یادآور شد: عنایت روح القدس به شاعر آیینی بعضا به حدی است که خود شاعر از سروده اش متعجب می شود؛ برخی از کارهای شعرا به قدری ارزشمند است که من غبطه می خورم و این نشان می دهد که شعر گفتن ارتباطی به سن و سال و کسوت ندارد.

پدر شعر آیینی ایران تاکید کرد: شاعر آیینی‌سرا در کشور زیاد است، اما شاعری که اهل‌بیت(ع) او را تأیید کند کم است.

مجاهدی با اشاره به روایتی از شعرخوانی دعبل خزاعی برای امام رضا(ع) مطرح کرد: دعبل خدمت امام رضا(ع) عرض کرد که من چکامه ای برای شما ساخته ام، آیا اجازه می دهید بخوانم؛ حضرت فرمود بخوان؛ دعبل چند بیت خواند و حضرت فرمودند ادامه نده؛ دنباله قصیده را خود حضرت شروع به خواندن کردند.

وی ادامه داد: افرادی که حاضر بودند تصور می کردند که این شعر برای فرد دیگری است که دعبل خوانده و حضرت آن شعر را می دانستند که در همین لحظه که شک حاضرین را فرا گرفته بود، حضرت فرمودند که ای دعبل؛ این ابیات بر روی صحیفه نور بود و زمانی که تو آن را سرودی از خاطر من گذشت و من این ابیات را از صحیفه نور می خوانم؛ این نشان می دهد که شاعر آیینی چه جایگاه بالایی دارد.

مجاهدی ادامه داد: ما به راحتی از نام مصطفی نصیری عبور می کنیم؛ اما او در سینه خود رازها داشت که با خود برد؛ درباره مصطفی مگر غیر از این است که مبلغ فرهنگ حسینی بود؟ شهادت مراتبی دارد که بالاترین آن لقاءالله است؛ اما مراتب دیگر نیز دارد و او از شهدا به حساب می آید.

گفتنی است، این طلبه جهادی و همسر ایشان در حادثه سیل جنوب در راه سفر تبلیغی پیش از رسیدن به محل تبلیغ جان خود را از دست دادند.

روستای همت آباد از توابع شهر رفسنجان، مکانی بود که این طلبه در آن برای آخرین بار به کار فرهنگی پرداخت؛ این در حالی است که او در این جهاد تنها نبود و همراه با همسر خود برای بچه های روستا کلاس های زبان و نقاشی برگزار می کردند؛ و این دو یار دغدغه مند چهره فرهنگی روستا را دوشادوش هم متحول می کنند و خود حاج آقا هیات برای روستا تشکیل می دهد.

شیخ مصطفی در هیچ شرایطی، حتی در اوضاع سیل دست از جهاد برنداشت و همسر او تک دختر خانواده ای در مشهد بود که به طلبه دختر نمی‌دادند؛ اما پس از ازدواج آن ها، اخلاق مصطفی زبانزد فامیل می شود.

طبق ادعای اهالی روستای همت آباد، مصطفی ارادت ویژه‌ای به حضرت زهرا(س) داشت و در آخرین هماهنگی برای دهه محرم گفته بود که امسال می خواهد هیئت روستا را به پیاده‌روی اربعین ببرد.