به گزارش «شهر بیست»، غروب ۱۷ اسفند ۱۳۶۲ در جریان عملیات خیبر و مقاومت رزمندگان در برابر آتش سنگین ارتش عراق، شهید همت به همراه حمید میرافضلی(معاون شهید حاج قاسم سلیمانی) برای بررسی وضعیت جبهه جلو رفت که در حین مسیر بر اثر اصابت گلولهٔ توپ در محل تقاطع جاده‌های جزایر مجنون شمالی و جنوبی سر از بدنش جدا شد و به درجه رفیع شهادت نائل شد.

حالا فرا رسیدن ۱۷ اسفند سالروز شهادت محمد ابراهیم همت، بهانه‌ای است برای مرور خاطره‌ای از این سردار بی‌سر. در بخشی از کتاب «برای خدا مخلص بود»، خاطراتی از شهید محمد ابراهیم همت که به کوشش علی اکبری گردآوری شده، از قول حجت نصیری آمده است:

همان طور که بسیجی‌ها حاجی را دوست داشتند، حاجی هم به شدت به بسیجیان عشق می‌ورزید و آنها را مانند فرزندان و برادران خود دوست داشت. همیشه می‌گفت: «من خاک پای بسیجی‌ها هم نمی‌شم. ای کاش من هم یه بسیجی بودم و در سنگر نبرد از اون‌ها جدا نمی شدم»

حاج همت می‌گفت: «شما بسیجیان تجسمی از روح والا و برتر یک انسان کامل هستید که امام زمان همواره در کنار شماست. شما باید بدونید که چرا می‌جنگید، چرا کشته می‌دهید و به کشته خود می‌بالید و خرسند هستید.»

برای انتخابات میان‌ دوره‌ای مجلس اول شورای اسلامی بود که برادرش از قمشه(شهرضا) به منطقه آمد و به حاجی گفت: «مردم از تو خواستن که بیایی و کاندیدای نمایندگی بشی. باید خودتو آماده کنی تا بریم.» حاجی پس از قدر تأمل به برادرش گفت: «من اون لحظه‌ای رو که بسیجی‌ها با پیشونی‌بندهاشون میان و واسه رفتن به خط از من خداحافظی می‌کنن با هیچ چیز و هیچ کجا عوض نمی‌کنم و تا لحظه آخر هم در کنار همین بسیجی‌ها می‌مونم.»